Obrazy ucisku
Pobierz metody
Aby pobrać metody, kliknij tutaj.
Grupa docelowa
Liczba osób
Środowisko
Czas potrzebny
Materiały
Może flipchart i pisak do podsumowania rezultatów lub zapisania słów kluczowych
Cel/zamierzenie
Celem ćwiczenia jest zgłębianie tematów dotyczących ucisku i wykorzystanie wiedzy i kreatywności uczestników do stworzenia obrazów i prostych scenek przedstawiających, badających i omawiających różne formy ucisku – z uwzględnieniem ich przyczyn i możliwych rozwiązań.
Instrukcje krok po kroku
Krok 1
Uczestnicy chodzą swobodnie po sali. Facylitator przywołuje różne postacie związane z różnymi rodzajami ucisku (np. matka, ojciec, dziecko, policjant, aktywistka, uchodźca itd.). Za każdym razem, kiedy wywołuje taką postać, klaszcze – i wszyscy uczestnicy od razu tworzą żywe obrazy tej postaci. Nie powinni za długo się zastanawiać: chodzi o pierwsze wizualne skojarzenie. Kiedy uczestnicy zastygną w przyjętych pozach, rozglądają się, by zobaczyć, jakie obrazy stworzyli inni. (10 min)
Krok 2
Facylitator moderuje krótką dyskusję nt. tych obrazów, np. Czy zauważaliście jakieś podobieństwa lub różnice między swoimi obrazami? Uczestnicy mogą szybko wymienić się spostrzeżeniami i skojarzeniami. (10 min)
Krok 3
Uczestnicy stają w kółku, twarzami na zewnątrz (tak że się nie widzą). Facylitator podaje jakiś termin związany z tematem (może to być termin ogólniejszy; w naszym przypadku tematem była migracja klimatyczne i właśnie ten termin został podany w tym kroku). Każdy uczestnik ma 30-60 sekund na stworzenie żywego obrazu przedstawiającego to, co ten termin dla niego znaczy. (5 min)
Krok 4
Kiedy wszyscy utworzą swój żywy obraz, facylitator klaszcze i uczestnicy odwracają się, żeby zobaczyć obrazy stworzone przez innych, cały czas przedstawiając swój. (2 min)
Krok 5
Cały czas zachowując pozy swoich żywych obrazów uczestnicy przechodzą blisko tych osób, których obrazy uważają za podobne lub związane z własnymi, tworząc grupy po 4-6 osób. Jeśli grupy są zbyt nierówne (jedne znacznie liczniejsze od drugich), facylitator może dokonać drobnych poprawek. (3 min)
Krok 6
Każda grupa ustawia się w przestrzeni, ustawiając poszczególne obrazy w sposób najlepiej wyrażający powiązania między nimi, bez zmiany pierwotnych póz. (5 min)
Krok 7
Każda grupa prezentuje pozostałym swój obraz grupowy. Publiczność przekazuje jej krótką, jednowyrazową informację zwrotną: pierwsze skojarzenie po zobaczeniu obrazu. (10 min)
Krok 8
Grupy mają kilka minut na ulepszenie swojego obrazu na podstawie otrzymanej informacji zwrotnej, doprecyzowując rodzaj ucisku, który ich obraz przedstawia. (10 min)
Krok 9
Każda grupa tworzy drugi obraz pokazujący, co ich zdaniem doprowadziło do sytuacji przedstawionej w ich pierwszym obrazie – a więc odnoszący się do jakiegoś stanu z przeszłości. W ten sposób uzyskują obrazy, które przedstawiają stan przeszły i stan obecny. (5 min)
Krok 10
Każda grupa tworzy trzeci obraz przedstawiający, w jaki sposób chcieliby pozytywnie rozwiązać problem przedstawiony w swoim pierwszym obrazie – a więc trzeci obraz będzie odnosił się do stanu przyszłego. Kiedy stworzą już wszystkie 3 obrazy, muszą wymyślić, jak przechodzić od jednego do kolejnego (jak każda osoba może przejść z jednej pozycji w drugą). (5 min)
Krok 11
Każda grupa przedstawia całą sekwencję. Facylitator każe publiczności zamknąć oczy, kiedy dana grupa ustawia obraz przedstawiający przeszłość. Następnie widzowie otwierają oczy. Po 20-30 sekundach facylitator klaszcze i odlicza 5-10 sekund na przejście do obrazu przedstawiającego teraźniejszość. Procedura się powtarza przy przejściu do obrazu przedstawiającego przyszłość. (15 min)
Krok 12
Dyskusja grupowa o tym, co uczestnicy zobaczyli w obrazach i jakie w nich to wywołało uczucia. Przykładowe pytania:
Jakie rozpoznaliście przyczyny?
• Czy waszym zdaniem są to realne przyczyny?
• Czy proponowane rozwiązania wydają się wam satysfakcjonujące i realistyczne?
• Czy przychodzą wam do głowy alternatywne rozwiązania?
• Jakie odczucia wzbudziło w was to ćwiczenie?
Zostaw czas na osobiste refleksje. (10 min)
Wskazówki dla osoby prowadzącej szkolenie
Nie jest to trudne ćwiczenie, ale uczestnicy powinni rozumieć wcześniej podstawowe terminy (np. ucisk).
Alternatywa
Jeśli uczestnicy czują się swobodnie wykonując to ćwiczenie, mogą dołączyć do obrazów dźwięki oraz elementy werbalne i ruchowe (np. jedno wyrażenie i powtarzalny ruch, który może wykonywać odgrywana przez nich postać). Instrukcje w tym zakresie powinny się znaleźć w krokach 8, 9 i 10.
Komentarz
Źródło
Opracowano na podstawie metody teatru obrazu, stworzonej przez Augusto Boala w ramach Teatru Uciśnionych:
https://sites.google.com/education.nsw.gov.au/boaldoe/boal/image-theatre
